Διάγνωση της Νόσου του Alzheimer

Περίληψη

Η νόσος του Alzheimer είναι μια εκφυλισπκή διαταραχή άγνωστης αιτιολογίας, που οδηγεί στη σταδιακή καταστροφή της δομής και της λειτουργίας των εγκεφαλικών κυττάρων. Αποτελεί τη συχνότερη αιτία άνοιας, αντιπροσωπεύοντας πάνω από το 50% των περιπτώσεων. Η βαθμιαία απώλεια της μνήμης, η προσβολή των νοητικών λειτουργιών, η σύγχυση, η αλλαγή στη διάθεση και στη συμπεριφορά και οι κινητικές διαταραχές είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη νόσο του Alzheimer. Τα ευρήματα αυτά μαζί με το ιστορικό του ασθενούς, την πλήρη κλινική και νευρολογική εξέταση του ασθενούς, τις νευροψυχολογικές δοκιμασίες, την ψυχιατρική εξέταση και τις εργαστηριακές εξετάσεις συμβάλλουν στη διάγνωση της νόσου.
Η πρώιμη αναγνώριση της νόσου επιτρέπει το σχεδίασμά για το μέλλον, αφήνει περιθώρια για εφαρμογή των κατάλληλων θεραπευτικών μεθόδων και βελτιώνει την ποιότητα ζωής του αρρώστου. Σύμφωνα με την οργάνωση για τη νόσο του Alzheimer (Alzheimer's Disease Association) η διάγνωση της νόσου ταξινομείται σε τρεις κατηγορίες: α) πιθανή νόσος του Alzheimer, στην οποία ο γιατρός έχει αποκλείσει όλες τις διαταραχές που μπορεί να προκαλούν άνοια και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα συμπτώματα οφείλονται πιθανότερα στη νόσο του Alzheimer, β) δυνατή νόσος του Alzheimer, εδώ η νόσος είναι η κύρια αιτία των συμπτωμάτων της άνοιας, υπάρχει όμως και μια άλλη διαταραχή που ίσως επηρεάζει την πορεία της νόσου του Alzheimer και γ) βέβαιη νόσος του Alzheimer, σην οποία η διάγνωση μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μετά από αυτοψία ή βιοψία και εξέταση του εγκεφαλικού ιστού.