Θεραπευτική υποθερμία μετά από καρδιακή ανακοπή

Περίληψη

Τα σοβαρά νευρολογικά ελλείμματα αποτελούν κοινό πρόβλημα για τους επιζώντες από καρδιακή ανακοπή. Η χρήση της ήπιας θεραπευτικής υποθερμίας(32-34οC) έχει αποδεδειχθεί χρήσιμη για την βελτίωση της νευρολογικής έκβασης και των ποσοστών επιβίωσης αυτών των ασθενών. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ της μεθόδου της ήπιας θεραπευτικής υποθερμίας, στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, με την παραδοσιακή μέθοδο, (νορμοθερμία), για την αντιμετώπιση των θυμάτων καρδιακής ανακοπής εξωνοσοκομειακά, μετά την επανάκτηση αυτόματης κυκλοφορίας. Υλικό και μέθοδος: Ως προς τον σχεδιασμό της, πρόκειται για αναδρομική μελέτη. Τον πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσαν 25 ασθενείς που υπέστησαν καρδιακή ανακοπή, με αρχικό καρδιακό ρυθμό κοιλιακή μαρμαρυγή ή κοιλιακή ταχυκαρδία, εκτός νοσοκομείου και ανέκτησαν αυτόματο καρδιακό ρυθμό μετά από επιτυχή καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση. Σε διάρκεια δύο ετών (2009-2011) σε 25 ασθενείς εφαρμόσθηκε η μέθοδος της θεραπευτικής υποθερμίας (32-34οC), με τη χρήση παγοκυστών ή ψυκτικού καθετήρα. Αποτελέσματα: Η συστηματική ψύξη των θυμάτων ανακοπής, μεταξύ 32-34ο C για 24 ώρες, αύξησε την πιθανότητα επιβίωσης (p=0,17) και καλύτερης νευρολογικής αποκατάστασης (p=0,06), σε σύγκριση με τη νορμοθερμία. Οι επιπλοκές που παρουσιάσθηκαν όπως αρρυθμίες, διαταραχές αιμορραγίας και λοιμώξεις, αποκαταστάθηκαν με την αναθέρμανση. Συμπεράσματα: Αν και η χρήση της μεθόδου συνδέεται με σειρά επιπλοκών, όπως αρρυθμίες, διαταραχές πηκτικότητας και λοιμώξεις η τελική έκβαση των ασθενών δεν φαίνεται να επηρεάζεται δυσμενώς από αυτές.