Καταγραφή επαγγελματικών παθήσεων στην Ελλάδα. Μία πρόβλεψη βασισμένη στα δεδομένα καταγραφών ευρωπαϊκών χωρών

Περίληψη

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να αποτιμηθεί το πιθανό έλλειμμα καταγραφής των επαγγελματικών παθήσεων στην £λλάδα. Υλικό-Μέθοδος Συγκεντρώθηκαν στοιχεία για την υπό μελέτη χρονική περίοδο (1996-1999) από την £θνική Στατιστική Υπηρεσία και από το
Διεθνές Γραφείο £ργασίας (ILO) σχετικά με το εργατικό δυναμικό της £λλάδας και άλλων £υρωπαϊκών χωρών και από επίσημους φορείς καταγραφής επαγγελματικών παθήσεων όπως οι: Work Environment Authority της Σουηδίας, Institute of Occupational Health της Φινλανδίας, Total Occupational Diseases File of Ministry of Labour and Social Affairs της Ισπανίας, Federal Institute forOccupational Safety & Health της Γερμανίας, Genter for Occupational Diseases της Ολλανδίας, Surveillance of Work-related and Occupational Respiratory Disease & Occupational Physicians Reporting Activity & Dermatologists της M. Βρετανίας. Με βάση τους δείκτες επίπτωσης επαγγελματικών παθήσεων που υπολογίστηκαν και την παραδοχή ότι οι συνθήκες εργασίας δεν διαφέρουν σημαντικά
στις £υρωπαϊκές χώρες, επιχειρήθηκε μια εκτίμηση των «αναμενόμενων» επα- γελματικών παθήσεων για την £λλάδα. Αποτελέσματα Περίπου 2500 επαγγελματικές παθήσεις φαίνεται να μη δηλώνονται ετησίως στην £λλάδα, σε σύγκριση με τις 71 αιτήσεις (1997) για συνταξιοδότηση λόγω επαγγελματικής νόσου που κατατέθηκαν στο ΙΚΑ. Περισσότερες από 200 περιπτώσεις επαγγελματικών παθήσεων στον αγροτικό τομέα και πλέον των 250 στις κατασκευές υπολογίζεται ότι διαφεύγουν καταγραφής. Από διαφορετικό πρίσμα, μια μέση εκτίμηση του ελλείμματος καταγραφής υπολογίστηκε σε 400 περιπτώσεις επαγγελματικών δερματο- παθειών, 300 πνευμονοπαθειών και 350 βαρηκοΐας. Συμπεράσματα £λάχιστα επαγγελματικά νοσήματα καταγράφονται στην £λλάδα και γι’ αυτό δεν ευθύνε- ται η χαμηλή επίπτωση αλλά η ανυπαρξία συστήματος καταγραφής. Ο εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου και του συστήματος καταγραφής των επαγγελματικών παθήσεων μέσα από ενδελεχή μελέτη των ιδιαιτεροτήτων της υπάρ- χουσας κατάστασης πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα και κομβικό σημείο για την προαγωγή της υγείας και ασφάλειας στο χώρο της εργασίας.