Αντιψυχωτικά φάρμακα 1ης γενιάς και παράταση QT διαστήματος: μια βραχεία αναφορά

Περίληψη

Αρκετά αντιψυχωτικά φάρμακα, τόσο παλαιότερα όσο και νεότερα, άτυπα σκευάσματα, αποκλείουν τους διαύλους καλίου στο μυοκάρδιο προκαλώντας παράταση της καρδιακής επαναπόλωσης. Αυτό οδηγεί σε παράταση του QT διαστήματος στο ηλεκτροκαρδιογράφημα που, με τη σειρά της, μπορεί να οδηγήσει σε μία επικίνδυνη μορφή πολύμορφης κοιλιακής ταχυκαρδίας (torsade de pointes) (TdP): κλινικά μπορεί να εκδηλωθεί με συμπτώματα όπως είναι το έντονο αίσθημα παλμών και η ταχυκαρδία και να οδηγήσει ακόμη και σε αιφνίδιο θάνατο. Η πιθανότητα για αυτό φαίνεται να αυξάνεται τόσο με τη δόση όσο και με την ηλικία των ασθενών. Από τα αντιψυχωτικά φάρμακα 1ης γενιάς έχουν ενοχοποιηθεί περισσότερο η θειοριδαζίνη, η πιμοζίδη, η μεσοριδαζίνη (η οποία μεταβολίζεται σε θειοριδαζίνη), η χλωροπρομαζίνη και η αλοπεριδόλη. Σε αυτή τη βραχεία αναφορά, εστιάζουμε περισσότερο στην τελευταία αφενός γιατί είναι το συχνότερα χρησιμοποιούμενο φάρμακο αυτής της κατηγορίας και αφετέρου γιατί υπάρχουν περισσότερα δεδομένα για αυτή. Επιπλέον, περιγράφουμε τις έννοιες και την κλινική σημασία της παράτασης του διαστήματος QT και της ταχυκαρδίας TdP, τον υποκείμενο παθοφυσιολογικό μηχανισμό και τη συσχέτισή τους με επιλεγμένα κλασικά αντιψυχωτικά φάρμακα.