Η επίδραση της επισκληριδίου αναλγησίας στην εξέλιξη και έκβαση του φυσιολογικού τοκετού σε πρωτοτόκες γυναίκες. Μια αναδρομική μελέτη

Περίληψη

Σήμερα υπάρχουν πολλές μέθοδοι αναλγησίας για τον πόνο του τοκετού με επικρατέστερη την επισκληρίδιο αναλγησία. Σκοπός: Η διερεύνηση των επιδράσεων της επισκληριδίου αναλγησίας στη διάρκεια του 1ου και του 2ου σταδίου τοκετού, στην εξέλιξη κι έκβασή του καθώς και ο συσχετισμός της με δημογραφικούς κι άλλους παράγοντες σε δείγμα πρωτοτόκων γυναικών. Υλικό-Μέθοδος: Αναδρομική μελέτη με λήψη στοιχείων από τα μητρώα τοκετού και τα ιστορικά γυναικών που γέννησαν στο «Ιπποκράτειο» Γ.Ν. Θεσσαλονίκης, από 1-1-2013 έως 30-9-2013. Καταγράφηκαν στοιχεία από 110 πρωτοτόκες γυναίκες χωρίς χρήση αναλγησίας κατά τον τοκετό (ομάδα ελέγχου) και 143 πρωτοτόκων με εφαρμογή επισκληριδίου αναλγησίας. Η επεξεργασία των δεδομένων έγινε με το λογισμικό πρόγραμμα SPSS 19.0 και το Microsoft Office Excel. Αποτελέσματα: Οι επίτοκες μεγαλύτερης ηλικίας επέλεξαν συχνότερα επισκληρίδιο αναλγησία κατά τον τοκετό τους (29,04± 5,3 έτη vs 25,24± 5,7 έτη, p=0,000). Η μέση χρονική διάρκεια του 1ου και του 2ου σταδίου τοκετού καθώς και η χρήση της ωκυτοκίνης ήταν στατιστικά αυξημένη στην ομάδα επισκληριδίου (p<0,05). Η συχνότητα εκτέλεσης της περινεοτομής βρέθηκε αυξημένη στην ομάδα ελέγχου (95% vs 70% για την ομάδα επισκληριδίου, p=0,000). Δεν υπήρξαν σημαντικές διαφοροποιήσεις στο Αpgar score των νεογνών. Συμπεράσματα: Η επισκληρίδιος αναλγησία παρατείνει τη διάρκεια του 1ου και του 2ου σταδίου τοκετού, χωρίς να επηρεάζει σημαντικά την έκβαση του τοκετού και χωρίς αρνητικές επιδράσεις στην κατάσταση των νεογνών