Έκβαση βαριά πασχόντων σε σχέση με το χρόνο παραμονής τους στο ΤΕΠ

Περίληψη

Σκοπός: H διερεύνηση της σχέσης ανάμεσα, στη διάρκεια παραμονής βαριά πασχόντων ασθενών στο ΤΕΠ και της εξέλιξης της κατάστασης υγείας τους. Υλικό και Μέθοδος: Συμπεριλήφθηκαν όλοι οι ασθενείς που προσήλθαν και διασωληνώθηκαν στο ΤΕΠ δύο γενικών νοσοκομείων της Αθήνας, κατά τη διάρκεια 12 μηνών. Οι ασθενείς που επέζησαν περισσότερο από 24 ώρες χωρίστηκαν σε 2 ομάδες: χρόνος παραμονής στο ΤΕΠ <6 ώρες (ομάδα Α) και χρόνος παραμονής στο ΤΕΠ ≥ 6 ώρες (ομάδα Β). Στο ΤΕΠ διασωληνώθηκαν 196 βαριά ασθενείς με μέση ηλικία 59.6 ± 20.9 έτη και APACHE II 24.6 ± 12.7. Αποτελέσματα: Ομάδα Α = 76 ασθενείς (μέσος χρόνος παραμονής στο ΤΕΠ, LOS, θνησιμότητα): 28 ασθενείς έγιναν δεκτοί στην καρδιολογική ΜΕΘ (30.7 ± 20.4, 7.7 ± 9.3, 42.9%). 32 στη ΜΕΘ (231.25 ± 103.1, 11.9 ± 7.8, 37.5%) και 16 στην αναζωογόνηση (191.3 ± 33.5, 7.8 ± 5.7, 0%). Ομάδα Β = 120 ασθενείς: 28 ασθενείς εισήχθησαν σε ΜΕΘ (559.28 ± 101.6, 15.6 ± 10.3, 58.7%) και 92 παρέμειναν στην αναζωογόνηση (3094.4 ± 3273.4, 19.1 ± 14.5, 78.3% ). Η LOS στο νοσοκομείο ήταν 19.2 ± 20.4 ημέρες για την ομάδα Α έναντι 41.5 ± 62.7 ημέρες για την ομάδα Β (p <0.001). και η θνητότητα 26.8% έναντι 45.7% αντίστοιχα (p <0.001). Η καθυστερημένη εισαγωγή, υψηλότερα Apache ΙΙ, ηλικία> 61 ετών, το θηλυκό φύλο και η απευθείας εισαγωγή σε ΜΕΘ συσχετίστηκαν με χαμηλότερη επιβίωση νοσοκομείο (OR: 0.815, 95% OR: 0.612 - 0.976). Συμπεράσματα: Ο χρόνος παραμονής στο ΤΕΠ των βαριά πασχόντων είναι πολύ σημαντικός, διότι έχει άμεση σχέση με τη νοσοκομειακή LOS και τη θνητότητα.