Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας στην ποιότητα ζωής των ουραιμικών ασθενών

Περίληψη

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η επιβίωση και η ποιότητα ζωής εξαρτάται από την περιοδική διόρθωση βιολογικών παραμέτρων με την ανάλογη τεχνική βοήθεια, όπως συμβαίνει με τους ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η εκτίμηση της διαταραχής της προσωπικότητας και οι επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Τα δεδομένα συλλέχτηκαν μέσω ερωτηματολογίου (EPQ), το οποίο έχει κριθεί αξιόπιστο για την εκτίμηση ομάδων ασθενών του ελληνικού πληθυσμού. Στην εργασία αυτή συμπεριελήφθησαν 103 ασθενείς, 54 (55%) άνδρες, ηλικίας 51,5±15,4 και 49 (45%) γυναίκες, ηλικίας 50,3±15,5 ετών, που ευρίσκονται σε ΧΠΑ σε μία από τρεις μονάδες τεχνητού νεφρού, σε αντίστοιχα νοσοκομεία των Αθηνών. Οι ασθενείς συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο EPQ, το οποίο αποτελείται από 84 ερωτήσεις εκ των οποίων οι 24 αποσκοπούν στον έλεγχο των διαταραχών ψυχωτισμού, 22 στον έλεγχο διαταραχών νευρωτισμού, 19 για τον έλεγχο της εξω-εσωστρέφειας, 16 για τον έλεγχο πρόθεσης ψεύδους, ενώ οι υπόλοιπες έχουν συμπεριληφθεί προς αντιπερισπασμό. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Διαπιστώθηκε ότι και οι τρεις κλίμακες ελέγχου διαταραχών προσωπικότητας έχουν συστηματικά επηρεασθεί, συγκριτικά με ομάδα 138 υγιών ατόμων της ομάδας ελέγχου, αντιστοιχισμένων ως προς την ηλικία και το φύλο. Ειδικότερα διαπιστώθηκε ότι οι άνδρες υπό ΧΠΑ βρέθηκαν σε χαμηλότερη περιοχή της κλίμακας μέτρησης νευρωτισμού ενώ οι γυναίκες ασθενείς εμφάνισαν χαμηλότερη βαθμολογία στην κλίμακα μέτρησης ψυχωτισμού. Η αρχική πάθηση που προκάλεσε την αρχική ανεπάρκεια και την εξ αυτής υποχρέωση ένταξης σε πρόγραμμα ΧΠΑ συσχετίσθηκε με συγκεκριμένου τύπου διαταραχές προσωπικότητας. Ειδικότερα οι πάσχοντες από αγγειακές παθήσεις εμφάνισαν τάση να αναπτύσσουν νευρωτισμό σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι οι πάσχοντες από σπειραματονεφρίτιδα των οποίων η κλίμακα μέτρησης ψυχωτισμού εμφάνισε μεγαλύτερη υποστροφή. Η διαταραχή του νευρωτισμού εμφανίστηκε σημαντικά μειωμένη στους πάσχοντες από πολυκυστικό νεφρό, ενώ αντίθετα, η διαταραχή του ψυχωτισμού έλαβε τιμή παρόμοια με εκείνη των ασθενών με σπειραματονεφρίτιδα. Το ιστορικό αποτυχημένης μεταμόσχευσης ή η προσδοκία μεταμόσχευσης άσκησαν σημαντική επίδραση στην διαμόρφωση διαταραχών προσωπικότητας. Η οικογενειακή κατάσταση είχε τέλος σημαντική επίδραση στη διαμόρφωση διαταραχών προσωπικότητας καθώς μεγαλύτερος βαθμός νευρωτισμού παρατηρήθηκε μεταξύ των αγάμων-ασθενών, που μπορεί να ερμηνεύεται από την ευχερέστερη προσαρμογή των εγγάμων στις συνθήκες ΧΠΑ με την υποστήριξη της οικογένειας. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Συμπερασματικά, οι ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια απότοκη συστηματικών αγγειακών παθήσεων ή μη ιάσιμων παθολογικών καταστάσεων του ουροποιητικού, εκδηλώνουν διαταραχές της προσωπικότητας. Ο τύπος και η βαρύτητα των διαταραχών εξαρτώνται από το φύλο, την ηλικία, την αρχική παθολογική εκτροπή που προκάλεσε την χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και την υποχρέωση ένταξης σε πρόγραμμα χρόνιας περιοδικής αιμοκάθαρσης, καθώς επίσης και από το ιστορικό ή την προσδοκία πτωματικής ή «εν ζωή» μεταμόσχευσης νεφρού