Μόνιμη τραχειοστομία: αξιολόγηση εκπαίδευσης και αυτοφροντίδας

Περίληψη

Σκοπός της μελέτης ήταν: (1) Να αξιολογηθεί η παρεχόμενη εκπαίδευση στους ασθενείς με καρκίνο του λάρυγγα που έχουν μόνιμη τραχειοστομία, σε ό,τι αφορά στην αυτοφροντίδα, (2) Να διερευνηθεί κατά πόσο τα προγράμματα εκπαίδευσης τροποποιούν τη συμπεριφορά των ασθενών με τραχειοστο- μία σε ό,τι αφορά στην αυτοφρονιίδα. Μελετήθηκαν 95 ασθενείς που έπασχαν από καρκίνο του λάρυγγα, από τους οποίους οι 93 είχαν υποβληθεί σε ολική λαρυγγεκτομή. Ολοι οι ασθενείς έφεραν μόνιμη τραχειοσΕομία. Από τους παραπάνω ασθενείς οι 91 ήταν άνδρες και οι 4 γυναίκες. Τα νοσοκομεία όπου νοσηλεύτηκε ο πληθυσμός της μελέτης ήταν το α- νπκαρκινικό νοσοκομείο «Αγιος Σάββας» και τα γενικά νοσοκομεία «Ιπποκράτειο», «Ο Ευαγγελισμός» και «Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός». Σύμφωνα με τον περιττό ή άρτιο αριθμό της κάρτας νοσηλείας τους, οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Οι 49 ασθενείς που είχαν περιττό αριθμό αποτέ- λεσαν την ομάδα παρέμβασης και οι υπόλοιποι 46 με άρτιο αριθμό την ομάδα ελέγχου. Στην πρώτη ομάδα ασθενών εφαρμόστηκε ειδικά οργανωμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης μέσα στο νοσοκομείο, που αφορούσε στην αυτοφροντίδα τους. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ειδικό ερωτηματολόγιο, που συμπλήρωναν οι ασθενείς έπειτα από συνέντευξη στην ίδια την ερευνήτρια, ένα μήνα μετά τη λαρυγγεκτομή, έξι μήνες και ένα χρόνο αργότερα. Για την επεξεργασία των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πακέτο SPSS και η δοκιμασία χ2. Από την ανάλυση των δεδομένων προέκυψε ότι υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ της ομάδας παρέμβασης και της μη παρεμβατικής ομάδας στις παραπάνω μεταβλητές. Οι ασθενείς που παρακολούθησαν το πρόγραμμα εκπαίδευσης παρουσίασαν καλύτερη αυτοφροντίδα (Ρ=0,001)