Υπνος και αιφνίδιος θάνατος

Περίληψη

Η ανασκόπηση των μελετών τονίζει ότι οι αναπνευστικές διαταραχές, που κυμαίνονται από ροχαλητό έως άπνοια, θεωρούνται σημαντικοί συνεργοί για τους νυχτερινούς θανάτους. Κατά συνέπεια υπάρχει μια σημαντική αιτία εντατικής παρακολούθησης των παραμέτρων του αναπνευστικού συστήματος και του κορεσμού σε οξυγόνο του αρτηριακού αίματος κατά τη διάρκεια του ύπνου σε ασθενείς που βρίσκονται σε κίνδυνο για καρδιακό θάνατο. Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίδεται στις 2 π.μ., ώρα κατά την οποία αυξάνονται τα στεφανιαία συμβάντα, και κατά την τελική φάση του ύπνου REM, πριν από την αφύπνιση, λόγω σημαντικής αύξησης της αυτόνομης δραστηριότητας. Η αύξηση της διέγερσης του αυτόνομου νευρικού συστήματος αυξάνει τη συσσώρευση των αιμοπεταλίων, αποκολλά τις πλάκες ή επισπεύδει τον σπασμό των στεφανιαίων ή της αρρυθμίας, η οποία φαίνεται μόνο κατά την αφύπνιση και συμβάλλει στα συμβάντα κατά τη διάρκεια της αφύπνισης μάλλον παρά του ύπνου. Οι έντονες μεταβολές του αυτόνομου νευρικού συστήματος που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του ύπνου, καθώς και οι μεταβάσεις από τη μία φάση του ύπνου στην άλλη ασκούν σημαντική επίδραση στο καρδιαγγειακό σύστημα, η οποία μπορεί να καταλήξει σε καρδιαγγειακά συμβάντα, περιλαμβανόμενου του μυοκαρδιακού εμφράγματος και των αιφνίδιων θανάτων