Η καλή συνεργασία, πρόκληση και προϋπόθεση στη σύγχρονη Νοσηλευτική

Περίληψη

Συνεργασία είναι η συνένωση των γνώσεων, ικανοτήτων και πείρας πολλών προσώπων προς έναν κοινό σκοπό, χωρίς την εξαφάνιση της πρωτοβουλίας των συνεργαζό- μενων ατόμων. Η συνεργασία είναι μια μορφή διαλόγου, ευκαιρία υπηρεσίας και προσφοράς και διακονίας. Η συνεργασία πολλαπλασιάζει τις δυνάμεις των συνερ- γαζόμενων ασημοτήτων και τις αποδεικνυει ανώτερες των δυνάμεων διιστάμενων διασημοτήτων. Χωρίς τη συνεργασία των μελών δεν αναπτύσσεται η κοινωνία, δεν ευημερεί η οικογένεια, δεν κερδίζει μάχες ο στρατός, δεν μεγαλουργεί η παιδεία, δεν προάγονται οι τέχνες και επιστήμες, δεν επιτυγχάνει τους στόχους της η σύγχρονη Νοσηλευτική. Ο αιώνιος λόγος του Θεού συνιστά τη στενή συνεργασία: «Αγαθοί οι δύο υπέρ τον ένα» (Εκκλησ. δ' 9). «Ου εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών» (Ματθ. ιη' 20). Οι προϋποθέσεις της αρμονικής συνεργασίας είναι: — Αυτογνωσία και ταπείνωση. — Σεβασμός του άλλου προσώπου και αναγνώριση των προσόντων του. — Καλή επικοινωνία, μέτρο και ιερότητα στα λόγια μας. — Ευγένεια, διάκριση, μετριοφροσύνη, ανωτερότητα. Η συνεργασία είναι γυμναστήριο, σπουδαστήριο και εργαστήριο αγωνισμάτων άλλου βεληνεκούς. Κατά τη συνεργασία καλλιεργούμε την αγάπη, τη συμψυχία, την υπομονή, το πνεύμα της μαθητείας. Αναγνωρίζουμε τα ελαττώματά μας π.χ. τη φιλοπρωτία, την ιδιορρυθμία, την εμμονή στο ίδιον θέλημα. Συνδαυλίζουμε τον νοσηλευτικό ζήλο και ενθουσιασμό μας και θέτουμε σε εφαρμογή το αγώνισμα που προτείνει ο Μ. Βασίλειος: «έτοιμος ίσθι αεί μη προς διδασκαλίαν, αλλά προς μάθησιν» (P.G. 32.352ΑΒ)