Πυρετός ασθενών της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας: Μέτρηση θερμοκρασίας, μέθοδοι αντιπύρεσης

Περίληψη

Ως πυρετός ορίζεται η αύξηση της κεντρικής θερμοκρασίας του σώματος, που οφείλεται στην επαναρρυθμιση του θερ- μορρυθμιστικου κέντρου του υποθαλάμου σε υψηλότερο επίπεδο. Τα αίτια του πυρετού σε ασθενείς της Μ.Ε.Θ. γενικά διακρίνονται σε λοιμώδη και μη λοιμώδη. Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει κυρίως τη νοσοκομειακή πνευμονία και τη λοίμωξη ενδαγγειακών γραμμών, ενώ η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει κυρίως τον πυρετό κεντρικής ή μετεγχειρητικής αιτιολογίας ή λόγω χορήγησης φαρμάκων. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η ανασκόπηση, σύγκριση και αξιολόγηση των διαθέσιμων μεθόδων μέτρησης της θερμοκρασίας στους ασθενείς της Μ.Ε.Θ., καθώς και των μεθόδων ανππύρεσης, κυρίως φυσικής. Συμπεράσματα: Η μέτρηση στην πνευμονική αρτηρία, αν και η πιο έγκυρη, είναι έντονα επεμβατική και εφαρμόζεται σε μικρό αριθμό ασθενών. Οι μετρήσεις της θερμοκρασίας της τυμπανικής μεμβράνης και της στοματικής κοιλότητας αποτελούν ακριβείς, αξιόπιστες, άνετες και ασφαλείς μεθόδους, αλλά απαιτούν την εκπαίδευση του προσωπικού και επηρεάζονται από διάφορους παράγοντες. Οι μετρήσεις στο ορθό, την ουροδόχο κύστη, τον οισοφάγο, τον ρινοφάρυγγα και τη μασχάλη χαρακτηρίζονται από μειονεκτήματα, όπως η χαμηλή ακρίβεια και αξιοπιστία και η μείωση στην άνεση του ασθενούς. Η χορήγηση των αντιπυρετικών φαρμάκων μπορεί να συνδυαστεί με τη χρήση μεθόδων φυσικής ανππύρεσης, ιδίως όταν η ανταπόκριση στα φάρμακα είναι περιορισμένη ή είναι απαραίτητη η ταχεία μείωση της θερμοκρασίας. Η φυσική αντιπύρεση βασίζεται στην άμεση αγωγή, την αγωγή μέσω αέρα και την εξάτμιση. Θεωρείται αποτελεσματικότερη από τα φάρμακα ως προς τον βαθμό και την ταχύτητα μείωσης της θερμοκρασίας, αλλά συχνά συνοδεύεται από ανεπιθύμητες ενέργειες. Μέχρι σήμερα, δεν έχει αποδειχτεί η υπεροχή μιας συγκεκριμένης μεθόδου φυσικής ανππύρεσης έναντι των υπολοίπων