Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής και ο ρόλος του νοσηλευτή στη θεραπευτική τους προσέγγιση

Περίληψη

Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής, ψυχογενής ανορεξία (Ψ.Α.) και ψυχογενής Βουλιμία (Ψ.Β.), έχουν αναγνωριστεί εδώ και 15 αιώνες στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού, όμως τα τελευταία 20 χρόνια η επίπτωσή τους έχει αυξηθεί ουσιαστικά. Η πλειοψηφία των ασθενών είναι έφηΒες και νεαρές γυναίκες. Οι διαταραχές αυτές παρουσιάζουν μια υπερβολικά πολυδιάστατη κλινική εικόνα. Οι ανορεκτικοί και Βουλιμικοί ασθενείς εκτός από την «εκκεντρική» συμπεριφορά, που οφείλεται στις διαστρεβλωμένες σκέψεις τους, υποφέρουν από έναν αριθμό δευτερογενών προβλημάτων. Καρδιαγγειακές και γα- στρεντερικές διαταραχές, κατάγματα οστών, μεταΒολικές, ενδοκρινικές και βιοχημικές δυσλειτουργίες εμφανίζονται συχνά. Ενα άλλο πολύ σημαντικό θέμα που αφορά στις διαταραχές αυτές, και το οποίο δεν πρέπει να αγνοείται, είναι και η συννοσηρότητά τους με την κατάθλιψη, τις ψυχαναγκαστικές διαταραχές και τις φοβίες. Οσον αφορά στην αιτιοπαθογένεια των διαταραχών αυτών, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι συμμετέχουν βιολογικοί και ψυχολογικοί παράγοντες, διαταραχές της προσωπικότητας, κοινωνικοπολιτισμικοί παράγοντες, σημαντικά γεγονότα ζωής και το οικογενειακό περιβάλλον. Οι θεραπευτικοί σκοποί περιλαμβάνουν την ανάκτηση και διατήρηση ενός φυσιολογικού σωματικού Βάρους, τη θεραπεία των βιολογικών συνεπειών, τη μείωση των συνυπαρ- χόντων ψυχιατρικών διαταραχών, όπως η κατάθλιψη, τη διόρθωση των δυσλειτουργικών πεποιθήσεων και την υιοθέτηση ενός σταθερού προγράμματος λήψης τροφής, που δεν θα περιλαμβάνει βουλιμικά συμπτώματα. Η γνω- σιακή συμπεριφορική θεραπεία, η οικογενειακή και η ψυχοδυναμική θεραπεία για την Ψ.Α. και η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία και η διαπροσωπική θεραπεία για την Ψ.Β. και η φαρμακευτική αντιμετώπιση και για τις δύο αποτελούν τις πιο συχνές θεραπευτικές προσεγγίσεις και ο ρόλος του νοσηλευτή είναι πολύ σημαντικός στην αποτελεσματικότητά τους