Απόψεις σπουδαστών Νοσηλευτικής για το περιεχόμενο της αγωγής υγείας που αφορά στο AIDS: Μια φαινομενολογική ανάλυση

Περίληψη

Τα σύγχρονα προγράμματα αγωγής υγείας παραμελούν στην πλειοψηφία τους τις ψυχοκοινωνικές διαστάσεις του AIDS και των υπόλοιπων θεμάτων που πραγματεύονται. Στην παρούσα έρευνα διερευνώνται, με τη χρήση της φαινομενολογικής προσέγγισης, οι αντιλήψεις τελειόφοιτων (7ου-8ου εξαμήνου) σπουδαστών Νοσηλευτικής του Τ.Ε.Ι. Κρήτης για το περιεχόμενο της αγωγής υγείας που αφορά στο AIDS. Αυτή η έρευνα βασίστηκε εκτός των άλλων και στα ευρήματα της Ioannidi-Kapolou, σύμφωνα με τα οποία πολλοί γονείς στην Ελλάδα θεωρούν ότι οι δάσκαλοι δεν είναι οι καταλληλότεροι να διδάξουν αγωγή υγείας. Ελήφθησαν 23 μη δομημένες συνεντεύξεις. Κάθε συνέντευξη διάρκεσε από 10 ως 20 λεπτά. Οι σπουδαστές/στριες ήταν στο σύνολό τους κατά της αρνητικής διάκρισης των ασθενών με AIDS. Υποστηρίζουν ότι στα προγράμματα αγωγής υγείας θα πρέπει να τονίζεται άτι οι ασθενείς του AIDS και φορείς του HIV έχουν τις ίδιες ανάγκες, τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες απαιτήσεις με όλους. Οι περισσότεροι χρησιμοποίησαν τις εκφράσεις να μη φοβόμαστε, να μην περιθωριοποιούμε, να μην περιθωριοποιούνται. Οι σπουδαστές/τριες δεν αγνοούν ότι και οι δικοί τους φόβοι και προκαταλήψεις μπορεί να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στους ασθενείς και τους φορείς του AIDS και να σταθούν εμπόδιο στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αντίθετα, το αναγνωρίζουν και προσπαθούν να διαλύσουν τα στερεότυπα που τους εγκλωβίζουν στη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Μια εξίσου ισχυρή αναφορά έγινε στη θετική συσχέπση της γνώσης με τη θετική συμπεριφορά. Αξιοσημείωτη επίσης είναι η χρήση της βιοιατρικής γνώσης ως μέσου για την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του ανθρώπου και όχι ως αυτοσκοπού, όπως χρησιμοποιείται σήμερα