Η επικοινωνία στη νοσηλευτική

Περίληψη

Η επικοινωνία είναι βασική ανθρώπινη λειτουργία και οι επικοινωνιακές τεχνικές μαθαίνονται από μικρή ηλικία με μίμηση των τεχνικών που χρησιμοποιούνται στο περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει στο παιδί. Ο άνθρωπος για την επιτέλεση της επικοινωνίας χρησιμοποιεί της αισθήσεις του, τον προφορικό και γραπτό λόγο καθώς και την αντίληψή του. Παράγοντες που επηρεάζουν την επικοινωνία είναι εσωτερικοί (προσωπικοί) και εξωτερικοί (περιβαλοντολογικοί). Οι μορφές επικοινωνίας συνίστανται από: α) Το άτομο που στέλνει το μήνυμα, β) το μήνυμα, γ) το άτομο που δέχεται το μήνυμα, δ) το περιβάλλον, ε) την ανταπόκριση στο μήνυμα, στ) το περιεχόμενο του μηνύματος. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει δοθεί έμφαση στη μελέτη των προβλημάτων επικοινωνίας στην παροχή υπηρεσιών υγείας. Οι καλές επικοινωνιακές δεξιότητες του νοσηλευτή αποτελούν προϋπόθεση για την εκπλήρωση του επαγγελματικού του ρόλου, που είναι κύρια ρόλος παροχής φροντίδας. Στην άσκηση νοσηλευτικής χρησιμοποιείται η επικοινωνία, προκειμένου να εκτιμηθεί η κατάσταση του ασθενούς να δοθούν πληροφορίες, να εφαρμοσθούν προγράμματα αγωγής υγείας, συμβουλευτικές παρεμβάσεις και γενικότερα παροχή φροντίδας. Κύριοι παράγοντες που συμβάλουν στη μεγέθυνση των προβλημάτων επικοινωνίας είναι: α) 'Ελλειψη αυτογνωσίας, β) έλλειψη συστηματικής εκπαίδευσης σε διαπροσωπικές δεξιότητες, γ) έλλειψη συγκεκριμένου θεωρητικού πλαισίου, δ) έλλειψη σαφήνειας όσον αφορά τους σκοπούς και τη χρήση της επικοινωνίας. Στη νοσηλευτική βιβλιογραφία υποστηρίζεται ότι πρέπει να αναθεωρηθεί η νοσηλευτική εκπαίδευση και να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην επικοινωνία