Μονάδες Εντατικής Θεραπείας Εμφραγματιών στην Ελλάδα: Διερεύνηση της οργάνωσης της νοσηλευτικής φροντίδας

Περίληψη

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση των ελληνικών Μονάδων Εντατικής Θεραπείας Εμφραγματιών ως προς: (α) τη στελέχωση και οργάνωση της νοσηλευτικής φροντίδας, (6) τη.συνεχιζόμενη εκπαίδευση των νοσηλευτών, (γ) τη συχνότητα διενέργειας συγκεκριμένων κλινικών παρεμβάσεων από νοσηλευτές, και (δ) τη συσχέτιση μεταξύ των ανωτέρω παραγόντων. Υλικό - Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκε περιγραφική μεθοδολογία με σχεδίασμά ανασκόπησης και συγχρονικές συγκρίσεις. Η συλλογή δεδομένων Βασίστηκε σε ειδικά σταθμισμένο ερωτηματολόγιο με κλίμακα διαΒάθμισης που απευθύνθηκε στους προϊσταμένους των μονάδων. Συμπεριλήφθηκαν 30 μονάδες εμ- φραγμαπών από όλη την Ελλάδα (ανταπόκριση 67%). Αποτελέσματα: Η αναλογία προσωπικού ανά κλίνη ήταν 1,59 (SD=0,8, εύρος: 0,44—3,75), ενώ η αναλογία νοσηλευτών προς Βοηθούς νοσηλευτών για το σύνολο του προσωπικού ήταν 1,58. Το 27',5% του νοσηλευτικού προσωπικού είχε τύχει ειδικής εκπαίδευσης πριν και το 30% μετά των ανάληψη καθηκόντων στη μονάδα. Πρόγραμμα ΚΑΡΠΑ είχαν μόνο 16,7% των μονάδων και πρωτόκολλο επειγουσών καταστάσεων το 36,7%. Οι δείκτες στελέχωσης ανά Βάρδια παρουσίασαν στατιστικά σημαντική συσχέπση με τα ποσοστά του νοσηλευτικού προσωπικού που συμμετείχαν σε πρόγραμμα εκπαίδευσης (Spearman’s rho [rho]=0,372, ρ=0,04). Η συχνότητα αυτόνομης διενέργειας συγκεκριμένων κλινικών παρεμβάσεων από νοσηλευτές παρουσίασε μεγάλη διακύμανση και σημαντική συσχέπση με τους λόγους στελέχωσης και το ποσοστό των νοσηλευτών με ειδική εκπαίδευση (ρ<0,05). Συμπεράσματα: Συμπερασματικά, η στελέχωση και οργάνωση της νοσηλευτικής φροντίδας στις ελληνικές Μ.Ε.Θ. Εμφραγ- ματιών χαρακτηρίζεται από πολλαπλά προβλήματα με αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη και την αυτονομία του νοσηλευτικού προσωπικού. Η ορθολογική προτυποποίηση των δεικτών στελέχωσης, καθώς και η δομημένη συνεχιζόμενη εκπαίδευση του προσωπικού σε εθνική κλίμακα αναμένεται να αμβλύνουν ορισμένα από αυτά τα προβλήματα