Διερεύνηση του περιστασιακού και μόνιμου άγχους σε ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση

Περίληψη

Η πολλαπλή σκλήρυνση είναι μια από τις πιο συχνές απομυελυνωτικές νόσους του κεντρικού νευρικού συστήματος. Οι παθογενετικοί της μηχανισμοί είναι, ως επί το πλείστον, άγνωστοι. Προσβάλλει κυρίως νεαρά άτομα και στα αρχικά στάδια είναι δύσκολο να καθοριστεί η ακριβής πρόγνωση. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από την εντό- πιση των βλαβών στο νευρικό σύστημα και η νόσος εξελίσσεται με ώσεις και υφέσεις. Σκοπός:Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνήσει αν τα άτομα με πολλαπλή σκλήρυνση βιώνουν μόνιμο και περιστασιακό άγχος. Υλικό - Μέθοδος: Τον πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσαν 70 ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση, ηλικίας 20-65 ετών, οι οποίοι νοσηλεύονταν στις νευρολογικές κλινικές δύο νοσοκομείων της Αθήνας, αλλά προέρχονταν επίσης και από την κοινότητα. Για τη συλλογή των στοιχείων χρησιμοποιήθηκε ειδικό ερωτηματολόγιο, το «State-Trait Anxiety Inventory for adults», του Ch. Spielberger. Αποτελέσματα: Από τα 70 άτομα με πολλαπλή σκλήρυνση που μελετήθηκαν, ποσοστό 35,7% ήταν άντρες και 64,3% γυναίκες. Σε ύφεση βρισκόταν το 70% των ασθενών και σε ώση το 30%. Στατιστικά σημαντικές διαφορές βρέθηκαν ως προς την οικογενειακή κατάσταση, την ηλικία των παιδιών, τα χρόνια από την εκδήλωση της νόσου, την εργασία και τον βαθμό της κινητικής ανικανότητας. Συγκεκριμένα, οι διαζευγμένοι βίωναν εντονότερο μόνιμο άγχος ρ=0,035 και οι άνεργοι εντονότερο περιστασιακό άγχος ρ=0,025. Εντονότερο μόνιμο και περιστασιακό άγχος βίωναν τα άτομα που δεν είχαν παιδιά ή η ηλικία τους ήταν πάνω από 18 ετών, ρ=0,001 και ρ=0,003, αντίστοιχα. Η κινητική ανικανότητα συντελούσε στην αύξηση του περιστασιακού άγχους ρ=0,015. Η αδυναμία για αυτοφροντίδα και η έλλειψη ενημέρωσης επίσης συντελούσαν στην αύξηση του μόνιμου άγχους ρ=0.001 και ρ=0,023 αντίστοιχα. Συμπέρασμα: Το μόνιμο και περιστασιακό άγχος των ασθενών αυτών πρέπει να λαμβόνεται σοβαρά υπόψη από τους επιστήμονες υγείας και να εντείνεται η προσπάθειά τους για αποτελεσματικές παρεμβάσεις, ώστε να διατηρείται και να Βελτιώνεται η ψυχοκοινωνική ευημερία των ασθενών τους