Αποδοτικότητα και τρόπος χρηματοδότησης στον νοσοκομειακό τομέα

Περίληψη

Ο νοσοκομειακός τομέας είναι το μεγαλύτερο υποσύστημα ανάμεσα στους φορείς που απαρτίζουν τα συστήματα υγείας, αποτελώντας μια οικονομική μονάδα με συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες σε ό,τι αφορά στη σχέση προσφο- ράς/ζήτησης και παρουσιάζοντας σοβαρά προβλήματα στον τομέα της χρηματοδότησης. Κυρίαρχος στόχος όλων είναι η αύξηση της αποδοτικότη- τας του νοσοκομείου, η οποία αντιπροσωπεύει τη σχέση κόστους-αποτελέσματος ως δείκτη σύγκρισης εξωτερικά και εσωτερικά του νοσοκομείου. Η εσωτερική αποδοτικότατα περικλείει την παραγωγικότητα, η οποία ενσαρκώνει την ελαχιστοποίηση του κόστους των εισροών και τη μεγιστοποίηση των εκροών. Ενα από τα βασικότερα εργαλεία για την αύξηση της αποδοτικότητας είναι ο μηχανισμός χρηματοδότησης. Το ελληνικό υγειονομικό σύστημα ακολουθεί ένα μεικτό μοντέλο χρηματοδότησης. Προσπάθειες χρηματοδοτικών μεταρρυθμίσεων έγιναν πολλές, αλλά χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Τα προβλήματα του συστήματος χρηματοδότησης σήμερα είναι πολλά, αφού το ύψος της χρηματοδότησης καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τη ζήτηση, χωρίς να λαμβάνεται κανένα μέτρο ή κίνητρο συγκράτησης των δαπανών. Ο συνδυασμός των παραπάνω με την έλλειψη αποτελεσματικού συντονισμού των πηγών χρηματοδότησης και την παντελή έλλειψη προγραμματισμού/σχεδια- σμού, έχει ως αποτέλεσμα ένα σύστημα χρηματοδότησης εντελώς αντιφατικό ως προς την προέλευση των πόρων, τη διόγκωση των ελλειμμάτων, τη σπατάλη των πόρων, την αδυναμία άσκησης αποτελεσματικής διοίκησης κ.ά. Τα προτεινόμενα μέτρα για την επίλυση των προβλημάτων είναι πολλά (σφαιρικός προϋπολογισμός, δημιουργία ενιαίου χρηματοδοτικού φορέα, «ελεγχόμενος» ανταγωνισμός κ.ά.). Κύρια κατεύθυνσή τους είναι η εξεύρεση πόρων, η ορθολογική διαχείριση και κατανομή τους και ο σφαιρικός έλεγχος των δαπανών. Απώτερος σκοπός τους είναι η συγκράτηση του κόστους, που αποτελεί και παγκόσμιο αίτημα