Διεργασία θρήνου των γονιών μετά την απώλεια παιδιού

Περίληψη

Μεγάλος αριθμός ερευνητών και κλινικών συμφωνουν ότι το πένθος μετά από απώλεια παιδιού αποτελεί την πιο οδυνηρή και δυσδάσταχτη εμπειρία συγκριτικά με το πένθος που ακολουθεί την απώλεια άλλων σημαντικών προσώπων. Στο γονικό πένθος συχνά εμφανίζονται περιπλοκές, ενώ η διάρκεια και η έντασή του είναι μεγάλη. Επίσης, χαρακτηρίζεται από περιόδους βραχέων, έντονων εκδηλώσεων θρήνου, που επαναλαμβάνονται ίσως και σε όλη την υπόλοιπη ζωή του γονιού. Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να αναλυθούν οι αντιδράσεις θρήνου των γονιών που χάνουν ένα παιδί μετά από ξαφνικό ή αναμενόμενο θάνατο, καθώς και οι παράγοντες που τις επηρεάζουν, προκειμένου να διαφανούν οι ανάγκες τους καθ’ όλη τη διάρκεια της νοσηλείας του παιδιού και μετά τον θάνατό του. Οι νοσηλευτές μπορούν να στηρίξουν την οικογένεια που βιώνει την απώλεια ενός παιδιού, καθώς έχουν την ικανότητα να λειτουργήσουν ως πρόσωπα αναφοράς, όσο περιορισμένος και αν είναι ο χρόνος που έχουν στη διάθεσή τους, και να καλλιεργήσουν μια σχέση εμπιστοσύνης με τους γονείς. Η ολιστική νοσηλευτική φροντίδα περιλαμβάνει την αναγνώριση των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η οικογένεια και των ενδεχόμενων περιπλοκών πένθους, ώστε να γίνεται έγκαιρα η παραπομπή σε εξειδικευμένες υπηρεσίες για περαιτέρω στήριξη