Νόσος των δυτών - Νοσηλευτικές παρεμβάσεις

Περίληψη

Προκλητικός παράγοντας για την εμφάνιση της νόσου των δυτών θεωρείται η διάλυση του αζώτου στα υγρά του οργανισμού, σε συνθήκες αυξημένης ατμοσφαιρικής πίεσης. Η συχνότητά της ποικίλλει στις 4-13 περιπτώσεις ανά 100.000 καταδύσεις. Η κλινική εικόνα διακρίνεται σε δύο τύπους. Ως τύπος 1 χαρακτηρίζεται η ηπιότερη μορφή της νόσου. Τα συμπτώματα αφορούν στις αρθρώσεις και το δέρμα. Ο τύπος 2 περιλαμβάνει τα προβλήματα που προκαλούνται στο νευρικό και κυκλοφορικό σύστημα. Οσον αφορά στον εγκέφαλο, είναι δυνατόν να προκληθεί οξύ ισχαιμικό ή αιμορ- ραγικό επεισόδιο, με την ανάλογη συμπτωματολογία. Η απόφραξη των μικρών αγγείων που αιματώνουν τον νωτιαίο μυελό έχει ως συνέπεια την εμφάνιση διαταραχών της αισθητικότητας και της κινητικότητας των άκρων. Το θύμα θα πρέπει να παραμείνει έξω από το νερό (για την πρόληψη της υποθερμίας) και να μεταφερθεί το συντομότερο δυνατό σε νοσοκομείο. Η επείγουσα αντιμετώπιση είναι συμπτωματική και αφορά στη σταθεροποίηση των ζωτικών παραμέτρων και την πρόληψη των επιπλοκών. Στη συνέχεια, ακολουθεί η αιτιολογική θεραπεία, η οποία πραγματοποιείται μέσα σε ειδικό θάλαμο «υπερβαρικής οξυγόνωσης» - δηλ. η χορήγηση 100% οξυγόνου μέσα σε συμπιεσμένη καμπίνα. Γία την πρόληψη της νόσου σημαντικό μέρος της ευθύνης φέρει ο ίδιος ο δύτης, καθώς πρέπει να ακολουθεί τους βασικούς προληπτικούς κανόνες. Να καταδύεται με ταχύητα όχι μεγαλύτερη από 20 μέτρα το λεπτό και να αναδύεται πολύ πιο αργά, καλύπτοντας 8-10 μέτρα το λεπτό. Η αυστηρή τήρηση των παραπάνω κανόνων προλαμβάνει την εμφάνιση της νόσου και συμβάλλει ώστε οι καταδύσεις να αποτελούν ένα ευχάριστο σπορ εξερεύνησης και αναψυχής