Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια και Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στην Ελλάδα: Από την Εκπαίδευση των Επαγγελματιών Υγείας και την Έρευνα στην Ποιότητα Ζωής της Καθημερινότητας των Ασθενών

Περίληψη

Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) είναι μια πάθηση του πνεύμονα που χαρακτηρίζεται από χρόνια απόφραξη των αεροφόρων οδών, η οποία δεν είναι πλήρως αναστρέψιμη. Παρά το γεγονός ότι αποτελεί μείζον, παγκόσμιο πρόβλημα δημόσιας υγείας, η διαμόρφωση πολιτικών υγείας που σχετίζονται με την πρόληψη, την πρώιμη διάγνωση και την παρέμβαση, ως αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης, των ιατρών της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) και της συνεργασίας των δομών του συστήματος υγείας, μπορεί να αποτελέσει έναν καλό τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος. Για την ανάληψη τέτοιου είδους πρωτοβουλιών, στη χώρα μας, είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη οι ιδιομορφίες της λειτουργίας του Εθνικού μας Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ). Αυτές σχετίζονται με γεωγραφικές παραμέτρους αλλά και με εγγενείς αδυναμίες του ίδιου του συστήματος και ως εκ τούτου καθίσταται αναγκαία η διασφάλιση της υψηλής ποιότητας στην παροχή υπηρεσιών στο πλαίσιο της ΠΦΥ. Υπάρχουν εφικτοί τρόποι στην ανίχνευση των εκπαιδευτικών αναγκών και στην επίτευξη
μετρήσιμων αποτελεσμάτων, των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που μπορούν να εφαρμοστούν, ως απόρροια αυτών, σχετικά με τη ΧΑΠ στη Γενική Ιατρική. Η οργάνωση εντατικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων στους ιατρούς της ΠΦΥ που υπηρετούν σε αγροτικές και απομονωμένες περιοχές φαίνεται ότι δεν είναι πολύπλοκες και δε στερούνται αποτελεσματικότητας όσον αφορά στη βελτίωση της γνώσης των εκπαιδευομένων. Παρόλα αυτά, λιγότερα και ασαφή δεδομένα υπάρχουν στο κατά πόσο η εν λόγω εκπαιδευτική εμπειρία μπορεί να μεταφραστεί σε υπηρεσίες που θα βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ασθενών. Προκειμένου να καταστεί εφικτή η επιτυχής διεξαγωγή ανάλογων εγχειρημάτων με στόχο την άντληση περισσότερης και εγκυρότερης πληροφορίας, καθώς και της βελτίωσης της γνώσης των ιατρών και της ποιότητας ζωής των ασθενών είναι αναγκαία η υιοθέτηση κινήτρων συμμετοχής στην έρευνα, ως προτεραιότητα ενός συστήματος υγείας που θα επενδύει στην υψηλή ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών