Ο Pόλος των Nοσηλευτών Oγκολογίας στη Nοσηλευτική Φροντίδα Ογκολογικών Ασθενών με Προχωρημένη Νόσο

Περίληψη

Σκοπός του άρθρου είναι η διερεύνηση του ρόλου των ογκολογικών νοσηλευτών στη φροντίδα ογκολογικών ασθενών με προχωρημένη νόσο (ΑΠΝ) και η συνει- σφορά τους, ως μελών της θεραπευτικής ομάδας, στην παροχή ποιοτικής φρο- ντίδας. Οι ΑΠΝ εμφανίζουν σοβαρά και ποικίλα προβλήματα υγείας, σημαντικές ανικανοποίητες ανάγκες και ανάγκη υποστήριξης από πολυπληθή ομάδα επαγ- γελματιών υγείας. Αυξάνουν σημαντικά το κόστος της φροντίδας και ασκούν ση- μαντική πίεση στο σύστημα υγείας για διαθέσιμες και λειτουργικές υπηρεσίες. Παράλληλα οι φροντιστές τους, ειδικά η οικογένεια και το στενό συγγενικό τους περιβάλλον που συνήθως αναλαμβάνουν αυτό το ρόλο, επιβαρύνονται σωματι- κά, ψυχολογικά και οικονομικά. Η παροχή ποιοτικής φροντίδας σε ΑΠΝ προϋποθέτει νοσηλευτές με εξειδικευ- μένες γνώσεις και δεξιότητες στην ογκολογική νοσηλευτική, αποτελεσματικές δεξιότητες επικοινωνίας, έρευνας και συνεργατικότητας με άλλους επαγγελματί- ες υγείας, καθώς και ικανότητα προσαρμογής στο στρεσογόνο ογκολογικό περι- βάλλον. Οι νοσηλευτές αξιολογούν ολιστικά τον ασθενή και την οικογένεια του, τους εκπαιδεύουν και υποστηρίζουν ψυχολογικά, παρέχουν σωματική φροντίδα και διαχειρίζονται ικανοποιητικά τα συμπτώματα τους. Λειτουργούν ως συνήγο- ροι των ασθενών, είναι σύμβουλοι, συντονιστές φροντίδας, μάνατζερ, μέντορες νέων νοσηλευτών. Σημαντική παράμετρο της ολιστικής προσέγγισης των ΑΠΝ αποτελεί η ανακουφιστική φροντίδα σε ασθενείς τελικού σταδίου, η επίλυση των βιοηθικών προβλημάτων που συχνά προκύπτουν και η φροντίδα των φροντι- στών. Η ικανοποίηση των εξατομικευμένων τους αναγκών συμβάλλει στην καλύ- τερη προσαρμογή τους, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και σε ήρεμο θάνατο, ενώ ταυτόχρονα μειώνει το θρήνο και το πένθος των φροντιστών. Η εφαρμογή κλινικών πρωτοκόλλων και κατευθυντήριων οδηγιών, η ενίσχυση του ρόλου και της αυτονομίας των νοσηλευτών στη διαχείριση των ΑΠΝ καθώς και η οργάνωση της συνέχειας της φροντίδας από το νοσοκομείο σε εξωνοσοκο- μειακές δομές και αντίστροφα αποτελούν βασικές δράσεις, και για τους Έλληνες νοσηλευτές, που αποσκοπούν στη βελτίωση της φροντίδας.