Διερεύνηση των Απόψεων των Νοσηλευτών σχετικά με την Επικοινωνία και τη Διεπιστημονική Συνεργασία. Πιλοτική Μελέτη

Περίληψη

Εισαγωγή: Τα τελευταία χρόνια έχει τεκμηριωθεί ερευνητικά η αναγκαιότητα και η αποδοτικότητα της διεπιστημονικής συνεργασίας για την κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών των ασθενών. Σκοπός: Διερεύνηση των απόψεων των νοσηλευτών σχετικά με την επικοινωνία και τη διεπιστημονική συνεργασία.Υλικό- Μέθοδος: Στην παρούσα μελέτη συγκεντρώθηκαν δεδομένα από 200 νοσηλευτές, οι οποίοι συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο “Communication and Collaboration among Physicians and Nurses”. Περιελάμβανε δημογραφικά στοιχεία των ερωτηθέντων και 28 ερωτήσεις ταξινομημένες σε δύο υποομάδες, οι οποίες μετρούν τις απόψεις των νοσηλευτών για τη συνεργασία και την επικοινωνία τους με τους ιατρούς (13 ερωτήσεις), καθώς και για τη συμμετοχή τους στη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη φροντίδα των ασθενών (15 ερωτήσεις). Η ανάλυση πραγματοποι- ήθηκε με το στατιστικό πρόγραμμα Statistical Package for Social Sciences (SPSS) v. 16.0. Αποτελέσματα: Από τα αποτελέσματα της μελέτης φάνηκε ότι η πλειοψηφία των νοσηλευτών (60,4%) ενδιαφερόταν να επικοινωνεί με τους ιατρούς του τμήματος παρά το γεγονός ότι δεν τους ενημέρωναν σωστά και έγκαιρα (20,8%). Ένα σημαντικό ποσοστό των νοσηλευτών (43,2%) θεωρούσε ότι δε συμμετείχαν στη λήψη αποφάσεων και ειδικά οι νοσηλευτές με τη μικρότερη εμπειρία (<10 ετών) δήλωσαν ότι ένιωθαν λιγότερο σημαντικό τμήμα της ομάδας φροντίδας του ασθενούς (p=0,50). Αντίθετα, οι νοσηλευτές που εργάζονταν σε τμήματα με λιγότερους ασθενείς ανέφεραν ότι ο ιατρός συνεργαζόταν με τους νοσηλευτές (p=0,008) και αποδεχόταν τη γνώμη τους για τη θεραπευτική αντιμετώπιση και τη διαχείριση των αποφάσεων (p=0,041). Ένας στους δύο όμως θεωρούσε ότι ο ιατρός δεν αξιολογούσε δίκαια την εργασία του, δε γινόταν αποδεκτή η γνώμη του, δεν έδειχνε ευαισθησία στην οικογενειακή του κατάσταση (65,9%) και στις προσωπικές ανάγκες του (69%). Οι νοσηλευτές με τη μικρότερη εμπειρία ήταν περισσότερο δύσπιστοι αναφορικά με την εμπιστοσύνη του ιατρού για την εργασία τους και τις διοικητικές ικανότητές τους (p=0,012). Συμπεράσματα: Οι σύγχρονοι νοσηλευτές πρέπει να επικοινωνούν επιτυχώς και να βελτιώνουν συνεχώς το ρόλο τους στη λήψη αποφάσεων για τη θεραπευτική αντιμετώπιση των ασθενών.