To Κόστος των Αποκλειστικών Νοσοκόμων και η Ικανοποίηση των Συγγενών από την Παροχή Βοήθειας

Περίληψη

Εισαγωγή: Ο θεσμός της αποκλειστικής νοσοκόμας είναι μοναδικό δημιούργημα της ελληνικής κοινωνίας. Το φαινόμενο αυτό δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 προκειμένου να καλυφθούν οι μεγάλες ελλείψεις των νοσοκομείων σε νοσηλευτικό προσωπικό. Οι αποκλειστικές νοσοκόμες επιβαρύνουν οικονομικά τον ασθενή και κατ’ επέκταση τον Έλληνα φορολογούμενο, ενώ παράλληλα η φροντίδα που παρέχουν φαίνεται να είναι χαμηλού επιπέδου. Σκοπός: Η εκτίμηση του κόστους της χρήσης αποκλειστικών νοσοκόμων για τον ασθενή και κατ’ επέκταση τον Έλληνα φορολογούμενο, καθώς και η αναγκαιότητα ύπαρξης του θεσμού στην Ελλάδα. Υλικό-Μέθοδος:Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από τον Ιανουάριο έως και το Δεκέμβριο 2006 σε ένα μεγάλο νοσοκομείο της Αττικής, δυναμικότητας 620 ανεπτυγμένων κλινών. Το υλικό της μελέτης αποτέλεσαν 87 αποκλειστικές νοσοκόμες που προσέφεραν βοήθεια στους ασθενείς τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και 325 συγγενείς των ασθενών που έλαβαν τη φροντίδα των αποκλειστικών νοσοκόμων. Η συλλογή των στοιχείων επιτεύχθηκε μέσω ημιδομημένης συνέντευξης ενώ αρκετά στοιχεία ελήφθησαν από το αρχείο της νοσηλευτικής υπηρεσίας. Για τη στατιστική επεξεργασία των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πρόγραμμα SPSS (Statistical Package for Social Sciences) για Windows, με τη χρήση περιγραφικής στατιστικής. Αποτελέσματα: Το 2006 εισήχθησαν στο Νοσοκομείο 6.918 ασθενείς, οι οποίοι νοσηλεύτηκαν τουλάχιστον 1 ημέρα. Οι 87 αποκλειστικές νοσοκόμες, με μέσο όρο απασχόλησης τις 3 ημέρες, εργάστηκαν σε όλες τα ωράρια εργασίας (με το νυκτερινό ωράριο εργασίας να υπερισχύει) και δαπανήθηκαν 1.720.589,06 €. Ποσοστό 64,6% (n=210) των συγγενών ζήτησε τη συνδρομή αποκλειστικής νοσοκόμας λόγω αυξημένων οικογενειακών υποχρεώσεων και πολύωρης εργασίας, ενώ το 23,7% (n=77) ανέφερε την έλλειψη προσωπικού. Το 50,2% (n=163) των συγγενών δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένο από τη βοήθεια που παρείχαν οι αποκλειστικές νοσοκόμες, λόγω πτώσεων ή ελλιπών μέτρων υγιεινής ενώ μόλις το 8,6% (n=28) ανέφερε ότι ήταν πολύ ικανοποιημένο. Συμπεράσματα: Φαίνεται ότι η σχέση κόστους/αποτελεσματικότητας είναι δυσανάλογη, με το κόστος να είναι ιδιαίτερα υψηλό, ενώ η παρεχόμενη φροντίδα των αποκλειστικών νοσοκόμων να είναι ανεπαρκής και να δημιουργεί ποικίλα προβλήματα στον ασθενή. Η λύση μπορεί να δοθεί αποκλειστικά από την πολιτεία με την πρόσληψη εκπαιδευμένου και εξειδικευμένου νοσηλευτικού προσωπικού.