Γνώση Συμπτωμάτων και Παραγόντων Κινδύνου Ασθενών μετά από Οξύ Έμφραγμα του Μυοκαρδίου

Περίληψη

Η έκβαση των ασθενών μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου (ΟΕΜ) έχει συσχετιστεί με διάφορους δημογραφικούς και κοινωνικοοικονομικούς παράγο- ντες όπως η εκπαίδευση, το εισόδημα και το είδος εργασίας. Σκοπός: Διερεύνηση της γνώσης των Ελλήνων ασθενών μετά από ΟΕΜ, στην αναγνώριση των κλινικών σημείων και συμπτωμάτων, καθώς και των παραγόντων κινδύνου στεφανιαίας νόσου. Υλικό και Μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης περιελάμβανε 104 ασθενείς (ποσοστό ανταπόκρισης 79%), 80 άνδρες και 24 γυναίκες, που προσήλθαν στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) εξειδικευμένου Καρδιολογικού-Καρδιοχειρουργικού Κέντρου της Αττικής και νοσηλεύτηκαν με διάγνωση ΟΕΜ, από το Μάρτιο του 2007 έως το Νοέμβριο του 2009. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με ερωτημα- τολόγιο, που δημιουργήθηκε από τους ερευνητές και περιελάμβανε 46 ερωτήσεις, από τις οποίες οι 15 αναφέρονταν σε δημογραφικά και κλινικά χαρακτηριστικά του υπό μελέτη πληθυσμού. Η μελέτη διενεργήθηκε με τηλεφωνική συνέντευξη από τους ερευνητές. Οι απαντήσεις των ασθενών κατηγοριοποιήθηκαν σε σωστές και λανθασμένες. Για τη στατιστική επεξεργασία των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πρόγραμμα Statistical Package for Social Sciences (SPSS) v. 13.Αποτελέσματα: Ο έλεγχος εσωτερικής συνοχής του ερωτηματολογίου ήταν Cronbach’s alpha=0,688. Βρέθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση (p<0,000) μεταξύ του επιπέδου εκπαίδευσης, καθώς και της ηλικίας με τις γνώσεις που έχουν οι ασθενείς για τα οπιοειδή φάρμακα, τη θρομβόλυση, τις αντενδείξεις χορήγησης ασπιρίνης, την αντιπηκτική θεραπεία, τους β-αποκλειστές και κάποιους από τους παράγοντες κινδύνου για εμφάνιση ΟΕΜ. Επιπλέον, βρέθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση (p<0,001) μεταξύ του φύλου και των γνώσεων στις ερωτήσεις που αναφέρονται στις ανεπιθύμητες ενέργειες των οπιοειδών, την αντιπηκτική θεραπεία, τα προϊόντα υπο- κατάστασης νικοτίνης και του χρόνου απάντησης για τον αριθμό του τηλεφώνου του ιατρού τους. Συμπεράσματα: Η μελέτη επιβεβαιώνει την ανάγκη εξατομικευμένων εκπαιδευτικών παρεμβάσεων σε σχέση με το φύλο, την ηλικία και το εκπαιδευτικό επίπεδο. Σημαντικό στοιχείο αποτελεί η ύπαρξη συνεχούς ανατροφοδότησης στις γνώσεις των ασθενών πριν την έξοδό τους από το νοσοκομείο