Σύνδρομο Λύσης του Όγκου: Πρόληψη − Αντιμετώπιση − Νοσηλευτικές Εφαρμογές

Περίληψη

Το σύνδρομο λύσης του όγκου είναι μια σημαντική επιπλοκή που εμφανίζεται κυρίως σε ασθενείς με αιματολογικού τύπου νεοπλασίες και δευτερευόντως σε άτομα με συμπαγείς όγκους. Το σύνδρομο λύσης του όγκου χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση ηλεκτρολυτικών διαταραχών (υπερκαλιαιμία, υπερφωσφαταιμία, υπασβεστιαιμία, υπερουριχαιμία), οι οποίες χωρίς τη σωστή αντιμετώπιση μπορεί να προκαλέσουν καρδιακή δυσλειτουργία, νεφροπάθεια και νεφρική ανεπάρκεια. Συνήθως, είναι το αποτέλεσμα της έναρξης επιθετικής χημειοθεραπείας για την αντιμετώπιση της νεοπλασίας, όμως σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να οφείλε- ται και στην ίδια τη νόσο. Η νοσηλευτική ευθύνη για τη φροντίδα των ασθενών με σύνδρομο λύσης του όγκου έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Αρχίζει με την έγκαιρη αναγνώριση των ατόμων υψηλού κινδύνου και συνεχίζεται με την εξασφάλιση επαρκούς ενυδάτωσης, τη συνεχή ηλεκτροκαρδιογραφική παρακολούθηση, την εκτίμηση των ηλεκτρολυτών και της νεφρικής λειτουργίας σε τακτά χρονικά διαστήματα, καθώς και τη χορήγηση της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής. Η συμβολή των νοσηλευτών στην έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπιση του συνδρόμου λύσης του όγκου είναι εξαιρετικά σημαντική, έτσι ώστε οι ασθενείς να λαμβάνουν τη θεραπεία τους ελαχιστοποιώντας τους επιβαρυντικούς παράγοντες και τις επιπλοκές.