Δεδομένα Διασυνδετικής Ψυχιατρικής: Τύπος δεσμού ασθενών και τεχνικές θεραπευτικής προσέγγισης

Περίληψη

Συχνά ο σύμβουλος ψυχίατρος ή ψυχολόγος καλείται από άλλες κλινικές στο πλαίσιο του Γενικού Νοσοκομείου για τη διάγνωση και τη θεραπευτική αντιμετώπιση ασθενών με οργανικά  ενοχλήματα. ΣΚΟΠOΣ Σκοπός της μελέτης ήταν η καταγραφή των δεδομένων της Διασυνδετικής Ψυχιατρικής στο γενικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Γ. Παπανικολάου» για το χρονικό διάστημα από τον Ιούλιο έως το Δεκέμβριο 2004. Οι επιμέρους στόχοι της έρευνας υπήρξαν η εκτίμηση της συχνότητας και του είδους του αιτήματος για ψυχολογική διαγνωστική εκτίμηση, καθώς και η δοθείσα διάγνωση. ΥΛΙΚO-ΜEΘΟΔΟΣ Το δείγμα αποτέλεσαν 118 ασθενείς (67 άνδρες και 51 γυναίκες), που νοσηλεύθηκαν σε κλινικές του ΓΝΘ «Γ. Παπανικολάου». Η συλλογή των δεδομένων είχε διάρκεια 6 μηνών και η άντλησή τους έγινε με τη χρήση της συνέντευξης οργάνωσης τύπου δεσμού (ΣΕΔ) και της καθημερινής καταγραφής της συμπεριφοράς του ασθενούς. Για την αξιολόγηση της ψυχικής κατάστασης των ασθενών χρησιμοποιήθηκαν οι ψυχομετρικές δοκιμασίες BDI, HamDS, HamAS, MMSE και Rorschach. ΑΠΟΤΕΛEΣΜΑΤΑ Το μεγαλύτερο ποσοστό των αιτημάτων για ψυχολογική διαγνωστική εκτίμηση αφορούσε τις παθολογικές κλινικές, με 7,7 κλήσεις/μήνα. Ακολουθούσαν οι πνευμονολογικές και οι χειρουργικές κλινικές, με 4,2 και 2,1 κλήσεις/μήνα, αντίστοιχα. Τα συχνότερα αιτήματα κλήσης από ιατρούς άλλων ειδικοτήτων ήταν απόπειρες αυτοκτονίας (12,7%), κατάθλιψη (11,8%), διέγερση-ανησυχία (9,3%). Μετά την ψυχολογική διαγνωστική εκτίμηση η διάγνωση διέφερε από την αιτία κλήσης, καθώς το 37,2% των ασθενών βρέθηκε να πάσχει από κατάθλιψη, 11% από παραληρητική διαταραχή και 9,3% από ψυχωσική συνδρομή. ΣΥΜΠΕΡAΣΜΑΤΑ Το αίτημα της κλήσης για ψυχολογική διαγνωστική εκτίμηση δεν ταυτίζεται με την προκύπτουσα διάγνωση και ο τρόπος χειρισμού του ασθενούς εξαρτάται από τον τύπο δεσμού που έχει αναπτύξει