Διακοπή εγκυμοσύνης μετά από διάγνωση εμβρυϊκών ανωμαλιών στο Ιο και 2ο τρίμηνο

Περίληψη

Η εκτεταμένη ανάπτυξη της προγεννητικής διάγνωσης επέφερε αλλαγές στη μαιευτικιί φροντίδα των γυναικών.  Μολονότι,  η προγεννητική διάγνωση έχει εξελιχθεί, υπάρχει ακόμα όμως η πιθανότητα να μην υπάρχει θεραπευτική αντιμετώπιση για κάποια εμβρυϊκή δυσπλασία. Συγκεκριμένα, όταν διαγνωστεί μια εμβρυϊκή δυσμορ­φία αναδύονται ερωτήματα  που σχετίζονται με τη συνέχιση ή με τον τερματισμότης  κύησης.  Το  ζευγάρι αρχικά αντιμετωπίζει αισθήματα έκπληξης και άγχους.Ωστόσο,  αρνητικές ψυχολογικές εκβάσεις (άγχος, λύπη,  ενοχή,  κατάθλιψη,  θυμός,μετατραυματικό στρες) έπονται είτε της συνέχισης είτε της διακοπής της κύησηςπου φέρει εμβρυϊκές χρωμοσωμιακές ή συγγενείς ανωμαλίες.  Για να αναδειχθεί ηυποστήριξη στα ζευγάρια τα οποία βρίσκονται σε περιόδους κρίσης και τα οποίααποφάσισαν να  διακόψουν την κύηση,  η  ψυχολογική  συμβουλευτική  οφείλεινα είναι ελεύθερη,  προσβάαιμη,  υποστηρικτική και μη επικριτική ως προς τη γυναίκακαι το σύντροφό της.